Love, simon: boek vs. film

Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld, is een van mijn favoriete contemporary boeken. Het is enorm divers, heel grappig en het beste aan dit boek: het is mega schattig. Ik ben echt dol op dit boek, en heb hem inmiddels al minstens vijf keer gelezen. Onlangs kwam de film uit, en hoewel het boek al een groot publiek bereikte, is de hype voor de film nóg groter. En dat doet me goed, want Love, Simon vertelt een belangrijk verhaal. Pas wel op, ik ga je natuurlijk niet vertellen wie Blue is, maar er zouden misschien wel andere spoilers voor je in kunnen staan.

Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld (boek)

Simon Spier is zestien jaar en valt op jongens, maar dat gaat eigenlijk niemand echt wat aan. (Qua drama heeft hij wel genoeg aan zijn rol in de schoolmusical.) Maar dan belandt een email van zijn online crush Blue bij de verkeerde persoon en is Simons geheim niet meer veilig. Plotseling is het leven van Simon behoorlijk ingewikkeld. Hij wordt gechanteerd, Blue wordt steeds flirteriger en zijn vrienden begrijpen niet waarom hij steeds meer in zichzelf gekeerd is. Simon piekert over een manier om zijn ouders en vrienden te vertellen over zijn geaardheid, maar baalt er tegelijkertijd van dat dit niet op zijn eigen voorwaarde kan. En waarom je eigenlijk je seksualiteit überhaupt verantwoorden?

Simon zal uit zijn comfortzone moeten stappen, voordat hij eruit geduwd wordt. En dat terwijl hij langzaam maar zeker verliefd wordt op de meest verwarrende, maar leukste jongen ooit. 

Love, Simon (film)
Iedereen verdient de ware liefde. Maar voor de zeventienjarige Simon Spier is het net iets ingewikkelder: hij moet zijn familie en vrienden nog vertellen dat hij homoseksueel is én hij weet niet wie de anonieme klasgenoot is op wie hij online verliefd is geworden. Het oplossen van beide kwesties blijkt hilarisch, angstaanjagend en zet zijn leven totaal op zijn kop.
Love, Simon is een grappig en oprecht verhaal over opgroeien, en alle hectiek rondom jezelf vinden en verliefd worden.

Zoals je net kon lezen, lijkt de verhaallijn heel erg op elkaar. Becky Albertalli gaf zelf al aan dat de film een soort tweelingbroer van het boek is, wat echt een perfecte omschrijving is. Toch vond ik dat er een paar grote verschillen waren, die me erg dwars zaten. Dus vandaar dat ik vandaag dit blog deel: Love, Simon: het boek vs. de film.

“Even tussendoor, vind je niet dat iedereen uit de kast zou moeten komen? Waarom is hetero zijn de norm? Iedereen zou op de een of andere manier moeten verkondigen wat-ie is, en het zou voor iedereen zo’n pijnlijk, ongemakkelijk moment moeten zijn, of je nu hetero bent of homo, bi of wat dan ook.” – Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld

Oké, laat ik beginnen met iets wat voor mij misschien wel de allergrootste teleurstelling van de film was. Waar was Alice? In het boek bestaat Simon’s gezin uit zijn ouders, zijn oudere zus Alice, en zijn jongere zusje Nora. Alice is net verhuist voor haar studie, maar ze blijven een heel hecht gezin. Op een gegeven moment doen ze een zelfbedacht spel op facebook, waarbij ze type mensen moeten zoeken, dit is echt een moment dat laat zien dat ze een hele grappige en leuke familie zijn. Tijdens het lezen maakt me dat heel blij! Zulk soort momenten heb ik echt gemist in de film, en dat komt mede doordat Alice gewoon helemaal niet bestond.

Wat ik ook een heel grappig stuk uit het boek vond, was de avond waarop Abby en Nick Simon meenemen naar een gaybar. Simon wordt hier een beetje heel erg aangeschoten en ontmoet allerlei leuke jongens, wat echt een grappige uitspraken opleverde. Als deze scène ook aan de film was toegevoegd, zou de hele zaal waarschijnlijk hard hebben gelachen. Helaas is deze scène uit de film gehaald, omdat het de film zou vertragen.

Boek-Simon is echt heel erg fan van Elliott Smith, en deze zanger speelt ook een belangrijke rol in het verhaal. Zo is Simon’s geheime e-mailadres in het boek gebaseerd op de lyrics van een van zijn nummers. Via deze zanger komt Blue er in het boek gedeeltelijk achter wie Simon is. In de film is het e-mailadres sowieso al heel anders, in het boek was het hourtohour.notetonote@gmail.com, maar in de film is het veranderd naar frommywindow1@gmail.com. Ook dit vind ik best jammer, want het had echt wat aan de film toegevoegd als dit hetzelfde was gebleven.

“The way I feel about him is like a heartbeat — soft and persistent, underlying everything” – Simon vs the homosapiens agenda

Als ik dit allemaal teruglees, klinkt het net alsof ik de film helemaal af zit te kraken. Maar dat is niet zo. Ik ben gewoon groot fan van het boek, en had ongelooflijk hoge verwachtingen van de film. Het liefst was de film gewoon precies zoals ik het allemaal in mijn hoofd heb bedacht tijdens het lezen. Natuurlijk zijn er veranderingen bij een verfilming, en ze zijn zeker ook niet allemaal slecht. Zo vond ik het schattiger dat Simon en Blue achter elkaars identiteit komen in het reuzenrad op de kermis, op de een of andere manier is dat toch een wat romantischer plekje dan de attractie in het boek. Gelukkig hebben oreo’s nog steeds een goede representatie in de film, yay!

Ik heb ontzettend erg van de film genoten! De acteurs waren perfect voor hun rollen, het verhaal blijft nog steeds mooi en belangrijk, en ook de muziek is goed! Love, Simon is zeker een goede verfilming van het boek, dus ga hem snel kijken (en lezen) als je dat nog niet hebt gedaan!

Wat vond jij van Love, Simon?

Bedankt voor het lezen,

Sarina ☼